ARISTOTEL HAJDINI
Rrugen do te marr
————————
Rrugen do te marr
te shkoj ne rrezom,
Sa shum me terheq
ajo balta jon
Maloren do ngjis
per ne Palavli,
malli me ka marr
per shoket e mi
Mbi faqen e malit
Kopaceza e Rrezomes,
me merak stolisur
mbi krahet e shqiponjes.
Shtruar dhe ne qender
qendron Vergoi yne,
fshatrat rreth e rrotull
mbi te i kan syte
Qe te marr pak ajer
do ngjitem ne ballkon ,
porsi maja e qiellit
kjo Senica jon
Syte do te sodis
permbi Fushverri,
e gjitha mbuluar
me limon dhe ullinj
Kjo Kalasa e madhe
ndar ne kater lagje,
lidhur dor per dore
sikur hedhin valle
Lum ne lum o Zot
se jemi me fat,
kur kendojme shtruar
ne qaf ne Tatezat
Lugine e qendisur
hallet rrjedhin lume,
shpirt mos mu merzt
se te dua shume
Pluhur edhe balt
cdo gje ka krijuar,
Dashuri o mbret
burim i pa shteruar.